Ta strona używa plików cookie w celu usprawnienia i ułatwienia dostępu do serwisu oraz prowadzenia danych statystycznych. Dalsze korzystanie z tej witryny oznacza akceptację tego stanu rzeczy. Polityka PrywatnościJak wyłączyć cookies?AKCEPTUJĘ
Pośrednictwem handlowym zbliżonym do faktoringu jest tzw. Forfaiting. Jest to zatem również jedna z form finansowania działalności przedsiębiorstwa. Najprościej mówiąc Forfaiting to po prostu wykup wierzytelności. Podmiotami tego typu transakcji są forfaiter i forfaitysta (wykup dokonywany jest od tzw. forfaitysty przez forfaitera). Forfaiter to wyspecjalizowana instytucja finansowa nabywająca wierzytelności i pobierająca za to wynagrodzenie (które uzależnione jest zawsze od wartości zakupionej wierzytelności i ryzyka niewypłacalności dłużnika), natomiast forfaitysta to podmiot gospodarczy (eksporter) zbywający wierzytelności powstałe na skutek eksportu. Trzecim podmiotem występującym w usłudze forfaitingu jest tzw. dłużnik forfaitingowy. Jest to również podmiot gospodarczy (importer), który zobowiązany do zapłaty forfaityście za importowane od niego usługi bądż dobra. W ten sposób staje się on dłużnikiem forfaitera.
Transakcja forfaitingu jest zatem ze swej istoty zbliżona do faktoringu, jednakże rozróżnia ją od niego to, że w faktoringu wykup dotyczy zasadniczo większej ilości mniejszych należności. Z kolei w przypadku forfaitingu wykup dotyczy pojedynczych transakcji (powstających głównie przy eksporcie usług bądż towarów). W związku z tym forfaiting skupia się na należnościach od podmiotów zagranicznych. Jednocześnie należy zaznaczyć, że ryzyko niewypłacalności dłużnika w całości przechodzi na forfaitera (wierzytelności takie są bowiem nabywane bez prawa regresu).
Przedmiotem forfaitingu są głównie wierzytelności średnio i długoterminowe. Bardzo często forfaiterzy przyjmują minimalną kwotę nabywanych wierzytelności, ze względu na fakt, że procedura forfaitingu jest skomplikowana i czasochłonna. Przedmiotem forfaitingu mogą być zarówno istniejące wierzytelności handlowe, jak również leasingowe i wekslowe, które w momencie transakcji forfaitingowej muszą być niewymagalne.
Warto jeszcze wspomnieć, że w forfaitingu istnieją dwa rodzaje zabezpieczeń nabywanej wierzytelności:
poręczenie - czyli zapewnienie zapłaty określonej kwoty ze wskazaniem daty jej wypłacenia w przypadku, gdy główny dłużnik jest niezdolny do zapłaty oraz
awal - czyli płatność sumy wekslowej (zarówno weksla własnego jak i trasowanego), która gwarantowana jest podpisem osoby trzeciej na wekslu.
Pośrednictwem handlowym zbliżonym do faktoringu jest tzw. Forfaiting. Jest to zatem również jedna z form finansowania działalności przedsiębiorstwa. Najprościej mówiąc Forfaiting to po prostu wykup wierzytelności. Podmiotami tego typu transakcji są forfaiter i forfaitysta (wykup dokonywany jest od tzw. forfaitysty przez forfaitera). Forfaiter to wyspecjalizowana instytucja finansowa nabywająca wierzytelności i pobierająca za to wynagrodzenie (które uzależnione jest zawsze od wartości zakupionej wierzytelności i ryzyka niewypłacalności dłużnika), natomiast forfaitysta to podmiot gospodarczy (eksporter) zbywający wierzytelności powstałe na skutek eksportu. Trzecim podmiotem występującym w usłudze forfaitingu jest tzw. dłużnik forfaitingowy. Jest to również podmiot gospodarczy (importer), który zobowiązany do zapłaty forfaityście za importowane od niego usługi bądż dobra. W ten sposób staje się on dłużnikiem forfaitera.
Transakcja forfaitingu jest zatem ze swej istoty zbliżona do faktoringu, jednakże rozróżnia ją od niego to, że w faktoringu wykup dotyczy zasadniczo większej ilości mniejszych należności. Z kolei w przypadku forfaitingu wykup dotyczy pojedynczych transakcji (powstających głównie przy eksporcie usług bądż towarów). W związku z tym forfaiting skupia się na należnościach od podmiotów zagranicznych. Jednocześnie należy zaznaczyć, że ryzyko niewypłacalności dłużnika w całości przechodzi na forfaitera (wierzytelności takie są bowiem nabywane bez prawa regresu).
Przedmiotem forfaitingu są głównie wierzytelności średnio i długoterminowe. Bardzo często forfaiterzy przyjmują minimalną kwotę nabywanych wierzytelności, ze względu na fakt, że procedura forfaitingu jest skomplikowana i czasochłonna. Przedmiotem forfaitingu mogą być zarówno istniejące wierzytelności handlowe, jak również leasingowe i wekslowe, które w momencie transakcji forfaitingowej muszą być niewymagalne.
Warto jeszcze wspomnieć, że w forfaitingu istnieją dwa rodzaje zabezpieczeń nabywanej wierzytelności:
Więcej na tematy faktoringu można znależć tu a o rzeczywistych kosztach faktoringu można przeczytać tutaj: http://faktoring-odwrotny-pelny.pl/faktoring-koszty-rzeczywiste
Udostępnij tę odpowiedź
Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach