Ta strona używa plików cookie w celu usprawnienia i ułatwienia dostępu do serwisu oraz prowadzenia danych statystycznych. Dalsze korzystanie z tej witryny oznacza akceptację tego stanu rzeczy. Polityka PrywatnościJak wyłączyć cookies?AKCEPTUJĘ
Nazywam się Karolina, mam 19 lat i zostałam wyrzucona z domu przez rodziców przez to, że jestem osobą homoseksualną.
Okazało się, że moi rodzice są źle nastawieni do osób o innej orientacji seksualnej i gdy się dowiedzieli o tym, że jestem homoseksualna wyrzucili mnie z domu bez grosza przy duszy. Gdyby nie moja znajoma wylądowałabym na ulicy. Nie mam pieniędzy nawet na podstawowe rzeczy. Rodzice nie chcą mi zapewnić nic, ponieważ według nich nie zasługuje. Prosiłabym o jakiekolwiek wpłaty, bym mogła spokojnie przeżyć miesiące. Nie chce tej koleżance siedzieć cały czas na głowię i być na garnuszku jej i jej taty, bo jest mi bardzo głupio, że obcy ludzie mają dla mnie więcej serca niż właśni rodzice.
Praca z moją chorobą (martwica kości w kręgosłupie) jest bardzo ciężka do znalezienia.
Interesuje się wizażem, ale bez kursów które są drogie żadnej pracy nie znajdę. Chciałabym naprawdę zacząć lepsze życie, ale nic nie idzie jak na razie po mojej myśli i z każdej strony mam podkładane kłody pod nogi. Nie chcę się poddawać i pragnę się usamodzielnić, lecz do tego potrzebuję pomocy na start. Jestem na totalnym dnie. Nie mam nic. Bardzo mi zależy na jakimkolwiek wsparciu, bo to jest moja ostatnia deska ratunku.
Pomoc 18-latce
w Pomoc bezinteresowna
Napisano · Zgłoś odpowiedź
Witam,
Nazywam się Karolina, mam 19 lat i zostałam wyrzucona z domu przez rodziców przez to, że jestem osobą homoseksualną.
Okazało się, że moi rodzice są źle nastawieni do osób o innej orientacji seksualnej i gdy się dowiedzieli o tym, że jestem homoseksualna wyrzucili mnie z domu bez grosza przy duszy. Gdyby nie moja znajoma wylądowałabym na ulicy. Nie mam pieniędzy nawet na podstawowe rzeczy. Rodzice nie chcą mi zapewnić nic, ponieważ według nich nie zasługuje. Prosiłabym o jakiekolwiek wpłaty, bym mogła spokojnie przeżyć miesiące. Nie chce tej koleżance siedzieć cały czas na głowię i być na garnuszku jej i jej taty, bo jest mi bardzo głupio, że obcy ludzie mają dla mnie więcej serca niż właśni rodzice.
Praca z moją chorobą (martwica kości w kręgosłupie) jest bardzo ciężka do znalezienia.
Interesuje się wizażem, ale bez kursów które są drogie żadnej pracy nie znajdę. Chciałabym naprawdę zacząć lepsze życie, ale nic nie idzie jak na razie po mojej myśli i z każdej strony mam podkładane kłody pod nogi. Nie chcę się poddawać i pragnę się usamodzielnić, lecz do tego potrzebuję pomocy na start. Jestem na totalnym dnie. Nie mam nic. Bardzo mi zależy na jakimkolwiek wsparciu, bo to jest moja ostatnia deska ratunku.
Dziękuje za każde okazane wsparcie,
Karolina